Τοκετός: Τι νιώθει το μωρό;

Ύστερα από εννέα μήνες στην κοιλιά της μαμάς, το μωρό είναι έτοιμο να έρθει στον κόσμο. Η γέννηση είναι μία από τις πιο συγκλονιστικές και ξεχωριστές εμπειρίες για το μωρό και απαιτεί και από εκείνο να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια. Ας παρακολουθήσουμε, λοιπόν, αυτή τη μεγάλη έξοδο βήμα-βήμα.

Λίγο πριν ξεκινήσουν τα συμπτώματα του τοκετού

Το μωρό είναι έτοιμο για το μεγάλο βήμα. Περνάει ήρεμα τις τελευταίες του μέρες στην κοιλιά της μαμάς. Έχει μεγαλώσει αρκετά, είναι πια ψηλό και βαρύ, και έτσι δεν μπορεί να κάνει πολλές κινήσεις στον περιορισμένο του χώρο - εκτός, βέβαια, από το να πιπιλίζει τον αντίχειρά του. Μερικές φορές παθαίνει λόξιγκα, και τότε η μαμά κρατάει σφιχτά την κοιλιά της, που ανεβοκατεβαίνει ρυθμικά. Το μωράκι αισθάνεται πια πολύ καθαρά και πολύ κοντά στο δερματάκι του τα καθησυχαστικά χάδια της μαμάς κάθε φορά που προσπαθεί να τεντωθεί και ζορίζεται. Πού και πού συμβαίνει κάτι που διαταράσσει την ηρεμία του: το σπιτάκι του, δηλαδή η μήτρα της μαμάς, κινείται (πρόκειται για τις προπαρασκευαστικές ωδίνες). Δηλαδή, τα τοιχώματά της κλίνουν προς τα μέσα, στενεύουν και πιέζουν το μωράκι. Όταν συμβαίνει αυτό, η μαμά σταματάει ό,τι κάνει, παίρνει βαθιές ανάσες και η καρδιά της χτυπά πιο δυνατά και πιο γρήγορα. Χαϊδεύει την κοιλιά της και του μιλά με την απαλή φωνή της - που εκείνο τη γνωρίζει πια καλά πια. Τα χάδια και τα λόγια της ηρεμούν το μωρό και του αρέσουν πολύ ύστερα από αυτό το παράξενο και ανησυχητικό ταρακούνημα.

Όταν ξεκινάει ο τοκετός

Οι δονήσεις και οι αναταραχές στην κοιλιά έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο έντονες. Ευτυχώς, όμως, το μωράκι αισθάνεται δυνατό, ξεκούραστο και γεμάτο ενέργεια. Όλο και πιο συχνά νιώθει τη φωλίτσα του, που μέχρι πρότινος ήταν το πιο γαλήνιο καταφύγιο του κόσμου, να ταράζεται λες και γίνεται σεισμός. Αισθάνεται λες και το τραβούν, το σπρώχνουν, το πιέζουν από παντού, σχεδόν νιώθει να συνθλίβεται. Και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αφήνεται σε αυτή την απερίγραπτη και άγνωστη δύναμη, που το πιέζει και το μετακινεί προς τα κάτω, προς τις άκρες της σπηλιάς του, εκεί όπου είναι ακόμη πιο στενά. Και κάτι άλλο, όμως, έχει αλλάξει: Μέχρι πρότινος ένιωθε το κεφαλάκι του να ακουμπά προστατευμένο σε κάτι μαλακό, γνώριμο και ασφαλές. Τώρα αισθάνεται από κάτω του ένα ασυνήθιστο κενό και κάτι πολύ σκληρό που του φράζει την έξοδο. Πώς, λοιπόν, θα το ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο; Γιατί πρέπει να το ξεπεράσει, νιώθει ότι πρέπει να το ξεπεράσει. Και να τι κάνει: Στην αρχή αποστρέφει το κεφάλι του μακριά από το εμπόδιο, γιατί καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να το περάσει ποτέ με μια... κατά μέτωπο επίθεση. Όχι. Αυτό που χρειάζεται -σκέφτεται- είναι στρατηγική, δηλαδή να γίνει ευέλικτο και υποχωρητικό. Έτσι, μαζεύει το κεφάλι του πάνω στο στήθος του και προσπαθεί να γίνει σαν μια μικρή μπαλίτσα. Αρχίζει να πιέζει, να περιστρέφει το κεφάλι του και σιγά-σιγά προσπερνάει το σκληρό σαν κόκαλο εμπόδιο που του έφραζε το δρόμο. Ένας πολύ δυνατός «πόνος» σπρώχνει το κεφαλάκι του προς τα εμπρός. Έχει πια αφήσει πίσω του το πιο στενό κομμάτι της στενωπού, από τη στιγμή που προσπέρασε το σκληρό εμπόδιο. Τώρα, όμως, έχει αρχίσει να αναρωτιέται πού ακριβώς οδηγεί αυτός ο δρόμος στον οποίο μπήκε...

Λίγο πριν από τις εξωθήσεις

Η ηρεμία κάνει καλό στο μωρό. Οι δονήσεις στο σπιτάκι του δεν το τρομάζουν πια τόσο πολύ, κι αυτό γιατί υπάρχουν αυτές οι ανάπαυλες ησυχίας που το βοηθούν να γεμίσει τις μπαταρίες του. Σε αυτά τα διαλείμματα, η μαμά αναπνέει κανονικά και ήρεμα. Όλα μοιάζουν σχεδόν όπως τον παλιό καλό καιρό. Όμως, το μωρό αισθάνεται ότι αυτή η ησυχία δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Οι υπέροχες στιγμές γαλήνης ακολουθούν απλώς τις έντονες αναταραχές, και είναι για το μωρό μόνο μια ευχάριστη ανάπαυλα, κάτι σαν παρηγοριά για τις έντονες στιγμές που περνάει. Να, πάλι ξεκίνησαν οι αναταραχές στο σπιτάκι του. Αυτή τη φορά, το διάλειμμα διήρκεσε πιο λίγο, οι ρυθμοί έχουν ανέβει και όλα γίνονται πιο γρήγορα, πιο έντονα. Το μικρούλι έχει χάσει πια... το λογαριασμό: ταρακούνημα, διάλειμμα, ταρακούνημα, μίνι διάλειμμα, βίαιο ταρακούνημα, μεγάλο διάλειμμα. Και από τη μαμά δεν έχει πια κανένα μήνυμα. Εδώ και αρκετή ώρα δεν έχει χαϊδέψει την κοιλιά της και δεν του έχει μιλήσει με τη γλυκιά φωνή της.

Επιτέλους, στο φως!

Αν και όλα όσα συμβαίνουν τα ζει για πρώτη φορά, ωστόσο το μωράκι ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Σαν ένας μικρός μάγος που απελευθερώνεται από τις αλυσίδες του, σαν ένας χορευτής κλασικού χορού, το μωράκι, με αρμονικές κινήσεις, σπρώχνει το σωματάκι του έξω από τη λεκάνη, με κατεύθυνση το φως. Η μαμά βοηθάει το μικρό σε αυτή την προσπάθειά του, το πιέζει με όλη της τη δύναμη προς τα κάτω. Το μωρό αισθάνεται πως ανοίγει η σπηλιά του. Ακόμη, όμως, είναι πολύ μικρή και στενή για το μωρό η πύλη για τον έξω κόσμο, κι έτσι όλο και γλιστρά και πάλι πίσω. Όμως, η αντίσταση όλο και χαλαρώνει, και τελικά το μωρό, ύστερα από προσπάθειες και πιέσεις, τα καταφέρνει να περάσει το κεφαλάκι του από την πύλη. Η τελευταία δυσκολία είναι να καταφέρει να περάσει και το υπόλοιπο σώμα του από την έξοδο. Κανένα πρόβλημα! Με αρμονικές λεπτές κινήσεις, το μωράκι στριφογυρνά τους ώμους του μέχρι να χωρέσουν στο άνοιγμα. Γλιστρά έξω από το σκοτάδι, τη ζέστη, τον περιορισμένο παλιό του κόσμο, στο φως, στο κρύο, στον απέραντο κόσμο.

Μαμά + Μωρό = Μια αχτύπητη ομάδα

Όπως λένε οι ειδικοί, όταν ένα μωρό είναι έτοιμο να γεννηθεί, το δείχνει και είναι συνεργάσιμο στον τοκετό. Όταν, όμως, δεν θέλει να αφήσει τη φωλίτσα του, τότε η διαδικασία γίνεται πιο δύσκολη. Υπάρχουν πολλές στιγμές στη διάρκεια του τοκετού στις οποίες το μωρό πρέπει να κάνει ακριβώς τις σωστές κινήσεις (π.χ. να γυρίσει το κεφάλι του, να το σκύψει, να στριφογυρίσει σαν βίδα στη λεκάνη). Μπορούν να γίνουν όλα αυτά αυτόματα, από μόνα τους, ερήμην του μωρού; Μάλλον όχι... Το μωρό πρέπει να συμμετέχει, να συνεργαστεί. Αν δεν το κάνει, τότε όλη η διαδικασία του τοκετού διαρκεί περισσότερο και όλα γίνονται πιο δύσκολα. Μερικά μωρά, παρ' όλες τις εξωθήσεις, τις ωδίνες και τους καλούς καρδιακούς παλμούς, δεν κινούνται ούτε εκατοστό μπροστά. Αντίθετα, κάποια άλλα πιέζουν με τα ποδαράκια τους το σώμα τους μπροστά, ώστε να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν σωστά ακόμη και την πιο αδύναμη εξώθηση.

Με τη συνεργασία του Βασίλη Παπαδημητρίου (χειρουργός - μαιευτήρας - γυναικολόγος).

ΟΙ 10 ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ! PUBLISHED ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 27, 2014 BY SOFIAATHANASIADOU

1. Η πρώτη επαφή με το μωρό 

Μετά από 9 μήνες που βρισκόταν στην κοιλιά σας αυτό το φανταστικό πρόσωπο, τώρα βλέπετε ένα πρόσωπο αληθινό! Και στο μυαλό σας έρχονται ξανά όλες αυτές οι σκέψεις, τα συναισθήματα που είχατε μοιραστεί μαζί του και τώρα αποκτούν μια άλλη μαγική αξία. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείτε το μεγαλείο της ανθρώπινης δημιουργίας.

2. Το πρώτο του κλάμα 
Το πρώτο κλάμα του μωρού σας είναι η πιο γλυκιά μουσική στα αυτιά κάθε μητέρας. Είναι μόνο η αρχή από τις πολλές κραυγές που θα συνεχίσει να είναι μια σταθερή μουσική στην καθημερινή ζωή σας. Στη συνέχεια, όμως, η πρώτη κραυγή – ωστόσο, είναι – είναι μια στιγμή για να αγαπάμε για κάθε μητέρα.

3. Το πρώτο του (αληθινό) γέλιο 
Ναι, μπορείτε να το αναγνωρίσετε! Είναι αυτό το αθώο, καθαρό, ειλικρινές, εγκάρδιο γέλιο που σας απευθύνει το μωρό σας! Και από το πρώτο αυτό γέλιο πλέον νιώθετε πόσο μαγική είναι αυτή η επαφή, και πόσο μεγάλη αυτή η στιγμή!

4. Η πρώτη φορά που το μωρό, σας αναγνωρίζει
Είναι αυτή η υπέροχη πρώτη φορά που σας ψάχνει με το βλέμμα του, που καρφώνει τα μάτια του πάνω σας, που ανταποκρίνεται στο χάδι σας και αντιδρά στο φιλί σας. Και δεν έχει καμία σημασία πόσες ακόμη φορές θα σας αναγνωρίσει. Αυτή η πρώτη φορά είναι που σας σφίγγει τόσο γλυκά το στομάχι!

5. Το πρώτο του φιλάκι! 
Τίποτα δεν συγκρίνεται με το πρώτο φιλί από το μωρό σας. Θα μπορούσε να είναι απλά ένα γλείψιμο ή λίγα σάλια που άφησε στο χέρι σας…όμως αυτή η αίσθηση του μωρουδίστικου φιλιού είναι που σε κάνει να νιώθεις πώς θέλεις να το «πνίξεις» στα φιλιά!

6. Το πρώτο σας κλάμα
Αυτή η πρώτη φορά που κλάψατε για το μωρό σας, μπορεί να είναι από  μπορεί να είναι από χαρά, ανησυχία, πόνο ή απλά επειδή σας κατέκλυσαν τα συναισθήματα. Αλλά η πρώτη φορά που κλαίτε για το μωρό σας είναι μια αξέχαστη στιγμή. Απλώς και μόνο επειδή σηματοδοτεί την έναρξη μια ζωής με πολλά ακόμα δάκρυα συγκίνησης!

7. Η  πρώτη φορά που το μωρό σας λέει… μαμά! 
Ανάμεσα σε όλους τους άλλους τίτλους, προσφωνήσεις και ιδιότητες που τόσα χρόνια είχατε στην προσωπική και επαγγελματική σας ζωή, η πρώτη προσφώνηση του μωρού σας «μαμά» είναι η πιο συγκλονιστική! Και αυτή που οι περισσότερες μαμάδες  θυμούνται με εκπληκτικές λεπτομέρειες για μια ζωή!

8. Το πρώτο του μπουσούλημα!
Η πρώτη φορά που το μωρό σας σέρνεται, μπουσουλάει ή βολτάρει είναι απλά συναρπαστική. Και αυτό γιατί σηματοδοτεί δεκάδες πράγματα που θα αλλάξουν πια στη ζωή σας!

9. Η πρώτη φορά που νιώθει την παρουσία σας! 
Υπάρχουν πολλές στιγμές στον πρώτο αυτό μαγικό χρόνο της μητρότητας που συνειδητοποιείτε πόσο ευτυχισμένο κάνει το μωρό σας η παρουσία σας και μόνο! Είναι ευτυχισμένο απλώς επειδή σας βλέπει! Χωρίς προσδοκίες, απαιτήσεις ή ανταλλάγματα. Είναι απλώς ευτυχισμένο επειδή υπάρχετε. Υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα;

10. Η στιγμή που καταλαβαίνετε τη σημασία της αληθινής αγάπης!  
Κάπου στην πορεία, κάθε μητέρα αντιλαμβάνεται και βιώνει την αληθινή αγάπη. Ενώ όλοι αγαπάμε τους γονείς μας, τους φίλους, συζύγους, αδέλφια, οικογένεια… Υπάρχει όμως κάτι ιδιαίτερο στην αγάπη κάθε μητέρας για το μωρό της .. Και αν είστε μια μητέρα, θα συμφωνήσετε μαζί μου .. Και αν έχετε βιώσει αυτή την αγάπη, είστε τυχερή …

10 πράγματα που ένα νεογέννητο θα ήθελε να πει στη μαμά του…για να μην ανησυχεί!

Όλες οι μαμάδες από τη στιγμή που γεννιέται το μωρό παρακολουθούν με απίστευτη αγωνία αλλά και περιέργεια, τις αντιδράσεις αλλά και τα χαρακτηριστικά του. Από πού έχει πάρει αυτά τα μάτια; Γιατί τα δάχτυλά του είναι τόσο λεπτά, γιατί παθαίνει τόσο συχνά λόξιγκα; Αν πάντως το μωρό σας, μπορούσε να σας μιλήσει, θα σας έλεγε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και θα έλυνε πολλές από τις απορίες σας. Να, λοιπόν 10 πράγματα που θα ήθελε να σας πει για να σας καθησυχάσει! 

1. Η αναπνοή μου είναι γρήγορη και ακανόνιστη, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό 
Ενώ εμείς οι ενήλικες παίρνουμε 12 έως 20 αργές και σταθερές αναπνοές το λεπτό, το νεογέννητο μπορεί να φτάσει ακόμη και τις 60! Η αναπνοή του είναι επίσης ακανόνιστη, γι’ αυτό μη φοβηθείτε αν παρατηρήσετε περιστασιακές «παύσεις» διάρκειας μέχρι και 10 δευτερολέπτων. Αυτοί είναι οι δύο λόγοι για τους οποίους το μωρό αναπνέει γρήγορα και παράξενα. Οι πνεύμονές του είναι αρκετά μικροί και το νευρικό του σύστημα έχει ακόμη μερικές ατέλειες. Η αναπνοή του μωρού θα ωριμάσει πλήρως μετά τους πρώτους έξι μήνες. 

2. Μπορεί να αλληθωρίζω καμιά φορά 
Ο μυς του ενός ματιού μπορεί να είναι λίγο πιο δυνατός από του άλλου. Εάν το αλληθώρισμα είναι περιστασιακό, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Εάν όμως τα μάτια του συνεχίσουν να αλληθωρίζουν και μετά τον τρίτο μήνα ή εάν αλληθωρίζουν συνεχώς από την ημέρα που γεννήθηκε, καλό θα ήταν να μιλήσετε με τον παιδίατρό του 

3. Δεν μπορώ ακόμη να δω πολύ μακριά
Τα υπέροχα ματάκια του νεογέννητου, δεν βλέπουν πέρα από το πρόσωπό μας. Η όρασή του είναι στην αρχή θολή και ξεχωρίζει πολύ πιο εύκολα τα αντικείμενα με «υψηλό κοντράστ». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μωρά κοιτάζουν περισσότερο το μέτωπο ή το στόμα σας παρά τα μάτια. Στην πραγματικότητα, μελετούν την οριοθέτηση του δέρματος και του τριχωτού της κεφαλής ή των δοντιών και των χειλιών σας. Σιγά-σιγά, αλλάζει το σχήμα των βολβών των ματιών. Αυξάνεται το βάθος τους και ωριμάζει ο αμφιβληστροειδής τους. Τον έκτο μήνα, η όρασή του θα είναι από 20/80 έως 20/200. Στους 18-24 μήνες, θα είναι σχεδόν 20/20. 

4. Έχω πολύ συχνά λόξιγκα 
Πολλά μωρά το παθαίνουν πριν ακόμη γεννηθούν. Αυτοί οι σπασμοί είναι κινήσεις που εξασκούν το διάφραγμα, ένα μυ που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αναπνοή. Ο συχνός λόξιγκας μπορεί να συνεχίσει για αρκετούς μήνες μετά τη γέννηση. Κάποιες φορές, τον λόξιγκα αυτόν, τον προκαλεί ο θηλασμός,  γιατί το διάφραγμα είναι ακόμη ανώριμο. Κατά τον τρίτο με τέταρτο μήνα, το διάφραγμα λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και ο λόξιγκας εμφανίζεται με μικρότερη συχνότητα. 

5. Πεινάω συνέχεια
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί το μωρό σας πρέπει να τρώει κάθε δύο ώρες; Τα βρέφη χρειάζονται περισσότερα γεύματα γιατί το στομάχι τους είναι πολύ μικρό (σχεδόν το 1/5 του στομάχου των ενηλίκων) . Αλλά στα πρώτα του γενέθλια, η κοιλίτσα του θα έχει φτάσει σχεδόν στο 1/3 του τελικού μεγέθους της. 

6. Τα αυτιά μου είναι πολύ μαλακά
Μην ανησυχήσετε εάν τα αυτιά του είναι μαλακά ή ακόμη και λίγο διπλωμένα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο χόνδρος, ο απαλός, ελαστικός συνδετικός ιστός στο εσωτερικό τους, είναι ακόμη ατελής και διπλώνει. Τις πρώτες κιόλας εβδομάδες θα αρχίσει να σκληραίνει. Έτσι, τα αυτιά του μωρού θα πάρουν σιγά-σιγά το φυσιολογικό σχήμα τους. 

7. Μη σε ανησυχεί το εξόγκωμα ανάμεσα στα πλευρά μου 
Αυτό το σκληρό εξόγκωμα είναι στην πραγματικότητα η κάτω άκρη του στέρνου, που στα παιδιά αποτελείται από τρία μέρη. Ονομάζεται ξιφοειδής απόφυση και, παρά το παράξενο όνομά του, είναι απολύτως φυσιολογικό. Μπορεί να μην το προσέξετε καν (είναι πιο εμφανές στα αδύνατα μωρά). Το εξόγκωμα εντάσσεται σταδιακά στο υπόλοιπο στέρνο, καλύπτεται από μυς και λίπος και παύει να φαίνεται. 

8. Μπορεί να γίνομαι κατακόκκινο και να μουγκρίζω όταν κάνω κακά μου, αλλά δεν είμαι δυσκοίλιο 
Επειδή το έντερο του μωρού δεν κινείται όσο βρίσκεται μέσα στη μήτρα, οι κοιλιακοί μύες δεν ασκούνται. Έτσι, λοιπόν, αμέσως μετά τη γέννηση, είναι αδύναμοι και το μωρό σας θα πρέπει να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να κινητοποιήσει το έντερο. Εφόσον τα κόπρανα είναι μαλακά, να ξέρετε ότι δεν είναι δυσκοίλιο. Και μην ξεχνάτε ότι τις περισσότερες φορές το μωρό κάνει κακά του ξαπλωμένο, συνεπώς είναι φυσιολογικό να σφίγγεται! 

9. Οι πατούσες μου είναι επίπεδες ή με μικρή καμάρα 
Στα νεογέννητα αυτό είναι φυσιολογικό και απολύτως υγιές. Αντίθετα, το ανησυχητικό είναι το πόδι του βρέφους να έχει μεγάλη καμάρα κατά τους πρώτους μήνες, γιατί αυτό μπορεί να σημαίνει κάποιο νευρολογικό ή μυϊκό πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, η καμάρα της πατούσας θα αναπτυχθεί πλήρως στην ηλικία των 4-6 ετών. 

10. Δεν πειράζει που τα δάχτυλα των ποδιών μου είναι γυρισμένα προς τα μέσα και τα πόδια μου στραβά 
Η κοιλιά της μαμάς είναι αρκετά περιορισμένη σε χώρο, οπότε για να μπορέσει να αξιοποιήσει τον περιορισμένο αυτό χώρο, το μωρό μεγαλώνει με τα χέρια και τα πόδια σταυρωμένα, τους γοφούς και τα γόνατα λυγισμένα, τα πόδια στραμμένα προς τα μέσα και την πλάτη καμπυλωμένη. Μόλις οι μύες των γοφών και των ποδιών δυναμώσουν και επιμηκυνθούν, καθώς θα μπορούν πια να κινούνται ελεύθερα (συνήθως δύο μήνες μετά τη γέννηση), ο κορμός και τα πόδια του μικρού ξεδιπλώνονται. Τα πόδια θα δυναμώσουν ακόμη περισσότερο κατά το δεύτερο και τρίτο χρόνο της ζωής του, αλλά θα παραμείνουν στραμμένα προς τα μέσα μέχρι την ηλικία των 5 ετών. Εφόσον μπορείτε με απλές κινήσεις να φέρετε τα ποδαράκια του στη φυσική τους θέση χωρίς να το πονάτε, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. 

Με τη συνεργασία του Εμμανουήλ Δαλιεράκη (παιδίατρος)

Αυτά είναι τα σημαντικότερα «μηνύματα» που θα σας στείλει το σώμα σας, για να σας ειδοποιήσει ότι η στιγμή που περιμένατε πλησιάζει.

1. Τακτικές και έντονες συστολές: Πολλές γυναίκες τις τελευταίες εβδομάδες της κύησης εξαπατώνται από «ψεύτικους» πόνους, θεωρώντας τους οιωνό των ωδίνων. Τα χαρακτηριστικά αυτών των συσπάσεων είναι ότι συνήθως δεν είναι έντονες, ούτε τακτικές, μπορεί να σταματούν και να ξαναρχίζουν στη διάρκεια της ημέρας, εκλείπουν σύντομα ή απαλύνονται με την ανάπαυση. Ωστόσο, καλό είναι να ενημερώσετε γι' αυτό το γιατρό σας. Αντίθετα, οι πραγματικές ωδίνες δεν μειώνονται ή απαλύνονται μέχρι τον τοκετό, αλλά οι συστολές προοδευτικά αυξάνουν σε δύναμη και σε διάρκεια. Τις περισσότερες φορές οι συσπάσεις αρχίζουν από το πάνω μέρος της κοιλιάς, κάτω από το στομάχι, στον πυθμένα της μήτρας και κατεβαίνουν δεξιά-αριστερά προς τα κάτω, με αντανάκλαση του πόνου στη μέση. Ο δεύτερος πόνος έρχεται συνήθως μετά από μία ώρα ή σαράντα λεπτά, και σταδιακά οι ωδίνες πυκνώνουν. Με το πέρασμα της ώρας, γίνονται πιο έντονες και η συχνότητά τους αυξάνεται σαν ένα «ρυθμικό κύμα». Συγκεκριμένα, η αρχική αίσθηση του πόνου στην κοιλιά προοδευτικά μεταβάλλεται σε διακριτές συστολές, με μεταβλητή περιοδικότητα, δηλαδή κάθε τριάντα, είκοσι, δέκα, οκτώ, πέντε και τρία λεπτά με συνεχή αύξηση της διάρκειάς τους. Όταν οι συσπάσεις εμφανίζονται κάθε τριάντα ή είκοσι λεπτά, αρχίστε με ηρεμία να ετοιμάζεστε για το μαιευτήριο. Αναπνέετε ρυθμικά, όπως μάθατε στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, καθώς αυτό θα σας ανακουφίσει και θα σας χαλαρώσει, και συγκεντρώστε τις σκέψεις σας στο ότι σε λίγο θα έχετε το μωρό σας στην αγκαλιά σας.

2. Ρήξη υμένων (σπάσιμο νερών): Στατιστικά, σε ποσοστό 80% των εγκύων, όταν ο αμνιακός σάκος διαρραγεί, συνήθως οι συστολές εμφανίζονται μέσα στις επόμενες 12 ώρες από το σπάσιμο των νερών. Όμως, ακόμα κι αν δεν συμβεί αυτό, η επίτοκος εισάγεται στο μαιευτήριο για μεγαλύτερη ασφάλεια, για να αποφύγει τον αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης λόγω διάρρηξης του αμνιακού σάκου. Αν, λοιπόν, διαπιστώσετε «σπάσιμο νερών», χωρίς να σας πιάσει πανικός, ξεκινήστε για το μαιευτήριο. Ωστόσο, επειδή πιθανά όταν διαπιστώσετε ροή υγρού να έχετε αμφιβολίες αν πράγματι έχουν σπάσει τα νερά, για να επιβεβαιωθείτε κάντε το εξής: Πηγαίνετε στην τουαλέτα να ουρήσετε για να αδειάσει η ουροδόχος κύστη, σκουπιστείτε καλά και βάλτε μια σερβιέτα στο εσώρουχό σας. Βηματίστε κατόπιν για τρία λεπτά μέσα στο δωμάτιο. Εάν έχει γίνει ρήξη των μεμβρανών του αμνιακού σάκου, θα τρέξουν νερά στο πάτωμα, εάν όμως δείτε μόνο μια μικρή υγρασία στη σερβιέτα, τότε όχι.

3. Κολπικές εκκρίσεις: Για την προστασία του εμβρύου από μολύνσεις στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο τράχηλος της μήτρας κλείνει και καλύπτεται εσωτερικά με βλέννα, κάτι που αποτελεί φυσική διαδικασία. Όμως, λίγο διάστημα πριν ή με την έναρξη των ωδίνων, μπορεί να παρατηρήσετε έκκριση βλεννώδους, κολλώδους (σαν ζελέ) ή υδαρούς μορφής σε μικρή ποσότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο τράχηλος στη διάρκεια των συστολών αρχίζει να διαστέλλεται, χαλαρώνει και γίνεται πιο ελαστικός, προκειμένου να διευκολυνθεί ο τοκετός. Μερικές φορές η έκκριση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει και σταγόνες αίματος λόγω ρήξης αιμοφόρων αγγείων κατά τη διάρκεια της διαστολής. Αν και συχνά ο τοκετός μετά από αυτό το σύμπτωμα μπορεί να γίνει έπειτα από ώρες ή ημέρες, ωστόσο η παρατήρηση αυτή οριοθετεί τη διάκριση της εγκύου από την επίτοκο, δηλαδή αποτελεί ένα από τα σημάδια του επικείμενου τοκετού, γι' αυτό θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γυναικολόγο σας για να σας δώσει τις απαραίτητες συμβουλές. Κι αν ανησυχείτε μήπως μπερδέψετε τις κολπικές εκκρίσεις με το αμνιακό υγρό, μάλλον είναι δύσκολο, καθώς το δεύτερο είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα, ζεστό και με έντονη μυρωδιά.

4. Συχνές κενώσεις ή διάρροια: Με την κάθοδο του κεφαλιού του εμβρύου, πιέζεται το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου (το «ορθόν») της μητέρας, με αποτέλεσμα να έχει διάρροια. Σύμπτωμα που, επίσης, μπορεί να προκληθεί από τις ορμονοειδείς ουσίες που παράγει το σώμα με την έναρξη των συστολών, οι οποίες προκαλούν σύσπαση της μήτρας υποβοηθώντας τη διαστολή του τραχήλου, αλλά πολλές φορές και υπερκινητικότητα του εντέρου. Όταν, λοιπόν, διαπιστώσετε ότι έχετε συχνές κενώσεις, αυτό σημαίνει ότι η ώρα του τοκετού πλησιάζει και πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας γι' αυτό.

5. Έντονοι πόνοι στην πλάτη: Στις περισσότερες εγκύους, ο πόνος στη μέση αρχίζει από τους πρώτους μήνες της κύησης, κάτι που δεν προκαλεί ανησυχία και πολύ πιθανά ήδη θα το γνωρίζετε και θα το έχετε βιώσει. Εάν, όμως, τις τελευταίες μέρες της κύησης ο πόνος γίνει αφόρητος, τότε υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπίζετε τις «ραχιαίες ωδίνες». Πιο αναλυτικά, συνήθως το έμβρυο κατέρχεται προς τον τοκετό με το πρόσωπο να αντικρίζει τη σπονδυλική στήλη της μητέρας, όμως μερικές φορές κατεβαίνει με το κρανίο να πιέζει τη σπονδυλική στήλη της, οπότε προκαλούνται οι ραχιαίες ωδίνες με ιδιαίτερα έντονους πόνους στη μέση. Εάν έχουν έτσι τα πράγματα, δηλαδή τίποτα δεν ανακουφίζει τον πόνο σας, όπως π.χ. η αλλαγή θέσης, στάσης ή λίγο μασάζ, ή εμφανίζονται και κάποια από τα άλλα συμπτώματα που αναφέραμε, αυτό είναι σημάδι πως είστε έτοιμη για τον τοκετό και θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γυναικολόγο σας.

Πανέτοιμη!

- Με την έναρξη των συσπάσεων, σταματά η πέψη, γι' αυτό αποφύγετε το φαγητό αυτές τις στιγμές, καθώς η τροφή θα παραμείνει στο στομάχι για πολλές ώρες, με πιθανότητα να προκαλέσει προβλήματα κατά τη διάρκεια του τοκετού.

- Εάν πρόκειται να γεννήσετε με καισαρική και εμφανιστούν ακανόνιστες συσπάσεις, αυτό είναι μήνυμα ότι πλησιάζει η στιγμή του τοκετού και η επέμβαση πρέπει να γίνει άμεσα.

- Η προβλεπόμενη ημερομηνία του τοκετού υπολογίζεται με διάρκεια κύησης 40 εβδομάδων από την πρώτη μέρα της τελευταίας περιόδου. Ωστόσο, η πιθανή ημερομηνία τοκετού υπολογίζεται με βάση έναν ιδανικό κύκλο 28 ημερών, που σε πολλές γυναίκες δεν ισχύει, ενώ επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες. Γι' αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, μόνο ένα στα τέσσερα μωρά γεννιέται στην ημερομηνία που έχει προσδιορίσει ο γιατρός.

- Τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης σας, κάντε δοκιμαστικά τη διαδρομή από το σπίτι σας στο μαιευτήριο, κατά προτίμηση σε ώρες αιχμής, για να καλύψετε κάθε πιθανότητα, ώστε να γνωρίζετε το χρόνο που χρειάζεστε μέχρι να φτάσετε εκεί, και τη μεγάλη στιγμή να ξεκινήσετε την ώρα που πρέπει χωρίς να ταλαιπωρηθείτε.

- Φροντίστε σε προηγούμενη επίσκεψή σας στο μαιευτήριο να ζητήσετε από το γιατρό ή τη μαία σας να σας ξεναγήσουν στα τμήματα του μαιευτηρίου όπου θα γίνει ο τοκετός, για να μη νιώθετε την κρίσιμη στιγμή ότι βρίσκεστε σ' ένα τελείως άγνωστο περιβάλλον.

- Πολλές γυναίκες αγχώνονται στην ιδέα ότι τα «νερά σπάνε», ενώ βρίσκονται σε δημόσιο χώρο, στο σουπερμάρκετ, στον κινηματογράφο. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να αποτελεί λόγω ανησυχίας, καθώς μόνο στο 8% των εγκύων έχει συμβεί να σπάσει ο αμνιακός σάκος πριν από την έναρξη των συστηματικών συστολών, δηλαδή το σπάσιμο των νερών στο πρώτο στάδιο του τοκετού συμβαίνει περίπου σε μία στις δέκα γυναίκες.

Με τη συνεργασία του Ελευθέριου Μπίκου (μαιευτήρας-γυναικολόγος).

Αυτά είναι τα σημαντικότερα «μηνύματα» που θα σας στείλει το σώμα σας, για να σας ειδοποιήσει ότι η στιγμή που περιμένατε πλησιάζει.

1. Τακτικές και έντονες συστολές: Πολλές γυναίκες τις τελευταίες εβδομάδες της κύησης εξαπατώνται από «ψεύτικους» πόνους, θεωρώντας τους οιωνό των ωδίνων. Τα χαρακτηριστικά αυτών των συσπάσεων είναι ότι συνήθως δεν είναι έντονες, ούτε τακτικές, μπορεί να σταματούν και να ξαναρχίζουν στη διάρκεια της ημέρας, εκλείπουν σύντομα ή απαλύνονται με την ανάπαυση. Ωστόσο, καλό είναι να ενημερώσετε γι' αυτό το γιατρό σας. Αντίθετα, οι πραγματικές ωδίνες δεν μειώνονται ή απαλύνονται μέχρι τον τοκετό, αλλά οι συστολές προοδευτικά αυξάνουν σε δύναμη και σε διάρκεια. Τις περισσότερες φορές οι συσπάσεις αρχίζουν από το πάνω μέρος της κοιλιάς, κάτω από το στομάχι, στον πυθμένα της μήτρας και κατεβαίνουν δεξιά-αριστερά προς τα κάτω, με αντανάκλαση του πόνου στη μέση. Ο δεύτερος πόνος έρχεται συνήθως μετά από μία ώρα ή σαράντα λεπτά, και σταδιακά οι ωδίνες πυκνώνουν. Με το πέρασμα της ώρας, γίνονται πιο έντονες και η συχνότητά τους αυξάνεται σαν ένα «ρυθμικό κύμα». Συγκεκριμένα, η αρχική αίσθηση του πόνου στην κοιλιά προοδευτικά μεταβάλλεται σε διακριτές συστολές, με μεταβλητή περιοδικότητα, δηλαδή κάθε τριάντα, είκοσι, δέκα, οκτώ, πέντε και τρία λεπτά με συνεχή αύξηση της διάρκειάς τους. Όταν οι συσπάσεις εμφανίζονται κάθε τριάντα ή είκοσι λεπτά, αρχίστε με ηρεμία να ετοιμάζεστε για το μαιευτήριο. Αναπνέετε ρυθμικά, όπως μάθατε στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, καθώς αυτό θα σας ανακουφίσει και θα σας χαλαρώσει, και συγκεντρώστε τις σκέψεις σας στο ότι σε λίγο θα έχετε το μωρό σας στην αγκαλιά σας.

2. Ρήξη υμένων (σπάσιμο νερών): Στατιστικά, σε ποσοστό 80% των εγκύων, όταν ο αμνιακός σάκος διαρραγεί, συνήθως οι συστολές εμφανίζονται μέσα στις επόμενες 12 ώρες από το σπάσιμο των νερών. Όμως, ακόμα κι αν δεν συμβεί αυτό, η επίτοκος εισάγεται στο μαιευτήριο για μεγαλύτερη ασφάλεια, για να αποφύγει τον αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης λόγω διάρρηξης του αμνιακού σάκου. Αν, λοιπόν, διαπιστώσετε «σπάσιμο νερών», χωρίς να σας πιάσει πανικός, ξεκινήστε για το μαιευτήριο. Ωστόσο, επειδή πιθανά όταν διαπιστώσετε ροή υγρού να έχετε αμφιβολίες αν πράγματι έχουν σπάσει τα νερά, για να επιβεβαιωθείτε κάντε το εξής: Πηγαίνετε στην τουαλέτα να ουρήσετε για να αδειάσει η ουροδόχος κύστη, σκουπιστείτε καλά και βάλτε μια σερβιέτα στο εσώρουχό σας. Βηματίστε κατόπιν για τρία λεπτά μέσα στο δωμάτιο. Εάν έχει γίνει ρήξη των μεμβρανών του αμνιακού σάκου, θα τρέξουν νερά στο πάτωμα, εάν όμως δείτε μόνο μια μικρή υγρασία στη σερβιέτα, τότε όχι.

3. Κολπικές εκκρίσεις: Για την προστασία του εμβρύου από μολύνσεις στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο τράχηλος της μήτρας κλείνει και καλύπτεται εσωτερικά με βλέννα, κάτι που αποτελεί φυσική διαδικασία. Όμως, λίγο διάστημα πριν ή με την έναρξη των ωδίνων, μπορεί να παρατηρήσετε έκκριση βλεννώδους, κολλώδους (σαν ζελέ) ή υδαρούς μορφής σε μικρή ποσότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο τράχηλος στη διάρκεια των συστολών αρχίζει να διαστέλλεται, χαλαρώνει και γίνεται πιο ελαστικός, προκειμένου να διευκολυνθεί ο τοκετός. Μερικές φορές η έκκριση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει και σταγόνες αίματος λόγω ρήξης αιμοφόρων αγγείων κατά τη διάρκεια της διαστολής. Αν και συχνά ο τοκετός μετά από αυτό το σύμπτωμα μπορεί να γίνει έπειτα από ώρες ή ημέρες, ωστόσο η παρατήρηση αυτή οριοθετεί τη διάκριση της εγκύου από την επίτοκο, δηλαδή αποτελεί ένα από τα σημάδια του επικείμενου τοκετού, γι' αυτό θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γυναικολόγο σας για να σας δώσει τις απαραίτητες συμβουλές. Κι αν ανησυχείτε μήπως μπερδέψετε τις κολπικές εκκρίσεις με το αμνιακό υγρό, μάλλον είναι δύσκολο, καθώς το δεύτερο είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα, ζεστό και με έντονη μυρωδιά.

4. Συχνές κενώσεις ή διάρροια: Με την κάθοδο του κεφαλιού του εμβρύου, πιέζεται το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου (το «ορθόν») της μητέρας, με αποτέλεσμα να έχει διάρροια. Σύμπτωμα που, επίσης, μπορεί να προκληθεί από τις ορμονοειδείς ουσίες που παράγει το σώμα με την έναρξη των συστολών, οι οποίες προκαλούν σύσπαση της μήτρας υποβοηθώντας τη διαστολή του τραχήλου, αλλά πολλές φορές και υπερκινητικότητα του εντέρου. Όταν, λοιπόν, διαπιστώσετε ότι έχετε συχνές κενώσεις, αυτό σημαίνει ότι η ώρα του τοκετού πλησιάζει και πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας γι' αυτό.

5. Έντονοι πόνοι στην πλάτη: Στις περισσότερες εγκύους, ο πόνος στη μέση αρχίζει από τους πρώτους μήνες της κύησης, κάτι που δεν προκαλεί ανησυχία και πολύ πιθανά ήδη θα το γνωρίζετε και θα το έχετε βιώσει. Εάν, όμως, τις τελευταίες μέρες της κύησης ο πόνος γίνει αφόρητος, τότε υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπίζετε τις «ραχιαίες ωδίνες». Πιο αναλυτικά, συνήθως το έμβρυο κατέρχεται προς τον τοκετό με το πρόσωπο να αντικρίζει τη σπονδυλική στήλη της μητέρας, όμως μερικές φορές κατεβαίνει με το κρανίο να πιέζει τη σπονδυλική στήλη της, οπότε προκαλούνται οι ραχιαίες ωδίνες με ιδιαίτερα έντονους πόνους στη μέση. Εάν έχουν έτσι τα πράγματα, δηλαδή τίποτα δεν ανακουφίζει τον πόνο σας, όπως π.χ. η αλλαγή θέσης, στάσης ή λίγο μασάζ, ή εμφανίζονται και κάποια από τα άλλα συμπτώματα που αναφέραμε, αυτό είναι σημάδι πως είστε έτοιμη για τον τοκετό και θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γυναικολόγο σας.

Πανέτοιμη!

- Με την έναρξη των συσπάσεων, σταματά η πέψη, γι' αυτό αποφύγετε το φαγητό αυτές τις στιγμές, καθώς η τροφή θα παραμείνει στο στομάχι για πολλές ώρες, με πιθανότητα να προκαλέσει προβλήματα κατά τη διάρκεια του τοκετού.

- Εάν πρόκειται να γεννήσετε με καισαρική και εμφανιστούν ακανόνιστες συσπάσεις, αυτό είναι μήνυμα ότι πλησιάζει η στιγμή του τοκετού και η επέμβαση πρέπει να γίνει άμεσα.

- Η προβλεπόμενη ημερομηνία του τοκετού υπολογίζεται με διάρκεια κύησης 40 εβδομάδων από την πρώτη μέρα της τελευταίας περιόδου. Ωστόσο, η πιθανή ημερομηνία τοκετού υπολογίζεται με βάση έναν ιδανικό κύκλο 28 ημερών, που σε πολλές γυναίκες δεν ισχύει, ενώ επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες. Γι' αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, μόνο ένα στα τέσσερα μωρά γεννιέται στην ημερομηνία που έχει προσδιορίσει ο γιατρός.

- Τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης σας, κάντε δοκιμαστικά τη διαδρομή από το σπίτι σας στο μαιευτήριο, κατά προτίμηση σε ώρες αιχμής, για να καλύψετε κάθε πιθανότητα, ώστε να γνωρίζετε το χρόνο που χρειάζεστε μέχρι να φτάσετε εκεί, και τη μεγάλη στιγμή να ξεκινήσετε την ώρα που πρέπει χωρίς να ταλαιπωρηθείτε.

- Φροντίστε σε προηγούμενη επίσκεψή σας στο μαιευτήριο να ζητήσετε από το γιατρό ή τη μαία σας να σας ξεναγήσουν στα τμήματα του μαιευτηρίου όπου θα γίνει ο τοκετός, για να μη νιώθετε την κρίσιμη στιγμή ότι βρίσκεστε σ' ένα τελείως άγνωστο περιβάλλον.

- Πολλές γυναίκες αγχώνονται στην ιδέα ότι τα «νερά σπάνε», ενώ βρίσκονται σε δημόσιο χώρο, στο σουπερμάρκετ, στον κινηματογράφο. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να αποτελεί λόγω ανησυχίας, καθώς μόνο στο 8% των εγκύων έχει συμβεί να σπάσει ο αμνιακός σάκος πριν από την έναρξη των συστηματικών συστολών, δηλαδή το σπάσιμο των νερών στο πρώτο στάδιο του τοκετού συμβαίνει περίπου σε μία στις δέκα γυναίκες.

Με τη συνεργασία του Ελευθέριου Μπίκου (μαιευτήρας-γυναικολόγος).

37 Εβδομάδα Κύησης... Οοοhhh Mommy!!!!

Έχουμε μπει στον 9ο μήνα εδώ και 5 μερούλες μικρή μου...

Δευτέρα είχες πολλές νύστες και πείσμα...

Δεν μας κουνιώσουν στο Καρδιοτοκογράφημα κ η Μαία μας

τα χρειάστηκε... Όμως με το που πήγαμε για Μπανάκι στην θάλασσα...

επαννήλθαν τα κουνηματά σου σε όλο τους το μεγαλείο!!!!

Τρίτη ξανά Καρδιοτοκογράφημα για να ησυχάσει η μαία πιο πολύ...

Ε... Εκεί ήσουν κυρία!!! Είχε φάει κ η μαμά σου... Κ ήσουν κεφάτη!!!

Η Μανούλα βέβαια σε ζόρισε μετά... Γιατί σε έτρεξε απο εδώ κ απο εκεί...

Η ψυχολογια μας όμως στα Ύψη!!! Σεμηνάρια Επιχειρήν κ Θηλασμού...

Ok!!! Η Μάνα σου είναι τρελλή... Να ξέρεις!

Τετάρτη χαλαρά... Όμως τελιώσαμε κ με πράγματα για βαλιτσούλα...

Σιδέρωσα... Μόνο αυτό σου λέω... Σιδέρωσα Αυγουστιάτικα!

Πέμπτη ξανά Σεμηνάριο... δώρο Θεού κ "Επιχειρην"...

Μετά γιατρό... Όπου σε μετράει 3 κιλά κοντά...

Κ σε υπολογίζει 15-16-20 Σεπτεμβρίου.. (16 γεννέθλια του γιού της!)...

Αχ... Κ το πιθανό ονοματάκι σου σε πλησιάζει!!!

Σήμερα τελευταία μέρα χάπια... Κ ως την Κυριακή κόβουμε κ μαγνήσιο!

Συνεχίζουμε Β12 και Σίδηρο... Να έχει δυνάμεις η Μανούλα!!!

Τρομοκρατήθηκα λίγο με την εξέταση απο κάτω...

Κάναμε κ τις συσπασούλες μας... Κ ζαλιστήκαμε

 Αλλά ευτυχώς οι καλές φίλες είναι πάντα κοντά μας!!!

Μπαμπάς Χαζός STOP. 

Αχ... Θεέ μου... Δώσμου δύναμη...!!! ;)

Οι Πρώτες.... Στιγμές...!

Η πρώτη φορά που η μαμά θα κρατήσει στην αγκαλιά της το νεογέννητο μωρό είναι μια στιγμή που θα μείνει αξέχαστη και στους δυο. Δεν είναι μόνο η συγκινησιακή φόρτιση από την ένταση του τοκετού που έχει προηγηθεί. Είναι η αρχή μιας σχέσης βαθιάς εμπιστοσύνης.

Τι προσφέρει η αγκαλιά της μαμάς στο μωρό
-Το ζεσταίνει και διευκολύνει την προσαρμογή του από το ζεστό περιβάλλον της μήτρας όπου ζούσε τόσους μήνες στον εξωτερικό κόσμο
-Του παρέχει ασφάλεια και σιγουριά γιατί:
-αναγνωρίζει τη φωνή της μητέρας που την άκουγε μέσα από την κοιλιά της, μυρίζει το δέρμα της, ακούει τους χτύπους της καρδιάς της.
-Το χάδι της μητέρας του, το ανακουφίζει από το στρες του τοκετού.
-Βλέπει το πρόσωπό της.
-Βιώνει συναισθήματα ανάλογα με τα δικά της και ανταποκρίνεται στο καλωσόρισμά της.

Κουρασμένος ταξιδιώτης
Το νεογέννητο είναι και αυτό πολύ κουρασμένο από τον τοκετό. Καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να έρθει στον κόσμο βλέποντας μέσα σε λίγες ώρες το σύμπαν που μέχρι τότε το φιλοξενούσε να καταρρέει.
Το αμνιακό υγρό χάνεται, ενώ το μωρό αγωνίζεται για να βγει προς το φως στριμωγμένο και με το κεφάλι του να πιέζεται από τα οστά της λεκάνης.
Γι αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντικό το παιδί που έρχεται στον κόσμο να δεχτεί θερμό καλωσόρισμα!

Μαμά δεν γεννιέσαι, γίνεσαι
Η πρώτη επαφή της μαμάς με το μωρό δίνει στο νεογέννητο ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα για τη ζωή: κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή.
Ακόμα, στη μητέρα ξυπνούν τα μητρικά συναισθήματα, ενώ το νεογέννητο  παίρνει την πληροφορία: «Μπορώ να δεχτώ αγάπη και να δώσω αγάπη».

Δεν ένιωσα έτσι
Πολλές μαμάδες που είχαν πολύωρο και δύσκολο τοκετό νιώθουν εξαντλημένες και δεν απολαμβάνουν αυτή τη στιγμή. Το ίδιο συμβαίνει και σε όσες γεννούν με καισαρική τομή οπότε, όταν βλέπουν το μωρό τους για πρώτη φορά, είναι ακόμα υπό την επήρεια της νάρκωσης –εκτός αν κάνουν καισαρική με επισκληρίδιο. Ωστόσο, κάθε μητέρα θα έχει το χρόνο να εκφράσει την αγάπη της και να χτίσει μια στέρεη και υγιή σχέση με το παιδί της, οπότε δεν χρειάζεται να απογοητευόμαστε.

Οι πρώτες στιγμές μαζί
H σχέση της μητέρας με το νεογέννητο δεν ξεκινά τη στιγμή που το μωρό έρχεται στον κόσμο. Τα θεμέλιά της, όπως και τα θεμέλια της σωματικής και ψυχικής υγείας του βρέφους, έχουν μπει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η ιδανική συνέχεια αυτής της σχέσης είναι η στενή σωματική και συναισθηματική επαφή της μητέρας με το μωρό αμέσως μετά τον τοκετό. Σε ελάχιστες περιπτώσεις που η μητέρα δεν είναι σε θέση να προσφέρει την πρώτη αγκαλιά, μπορεί να είναι ο πατέρας εκείνος που θα καλωσορίσει το μωρό στον κόσμο, χτίζοντας από τις πρώτες στιγμές το συναισθηματικό δεσμό που χρειάζονται και οι δύο για μια βαθιά σχέση ζωής.
Οι περισσότεροι νέοι γονείς αισθάνονται κάποιες αμφιβολίες σχετικά με το πόσο καλά θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του καινούργιου τους ρόλου. Πηγή σιγουριάς είναι η ικανότητα να αναγνωρίζουν και να ερμηνεύουν τα σήματα που στέλνει το μωρό. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τη στενή επαφή, από τις πρώτες κιόλας στιγμές της ζωής του.
Αυτή την ξεχωριστή στιγμή λοιπόν, η νέα μητέρα μεταφέρει στο μωρό το πρώτο αισιόδοξο μήνυμα για τη ζωή: μετά τις δυσκολίες ακολουθεί ηρεμία, μετά τη φουρτούνα, γαλήνη.

Έχοντας το μωρό κοντά σας στο μαιευτήριο
Η πρώτη σημαντική επιλογή της μητέρας, αμέσως μετά τον τοκετό, είναι να αναλάβει η ίδια τη φροντίδα του μωρού,  έχοντάς το κοντά της στο δωμάτιο του μαιευτηρίου. Η μητρική φροντίδα είναι ό,τι καλύτερο για το νεογέννητο και μόνο όταν υπάρχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα μπορεί να χρειαστεί πραγματικά άλλου είδους φροντίδα. Οι μελέτες δείχνουν ότι η συνεχής παραμονή του βρέφους στο πλάι της μητέρας έχει πολλά πλεονεκτήματα και για τους δύο, γιατί προάγει την αρμονία της σχέσης τους, την επικοινωνία και τη σύνδεση μητέρας παιδιού. 
Το άκουσμα του κλάματος του μωρού προκαλεί βιολογικές αντιδράσεις στη μητέρα, αυξάνοντας τις ορμόνες που παράγουν το γάλα. Με τον τρόπο αυτό, το κλάμα συμβάλλει στην ανάπτυξη συναισθηματικής και βιολογικής αρμονίας στη σχέση μητέρας και παιδιού.
Αυτή η φυσική κατάσταση είναι η πιο κατάλληλη για να τεθούν σωστές βάσεις για το θηλασμό. Παραμένοντας κοντά στη μητέρα του το μωρό είναι πιο ικανοποιημένο γιατί τρέφεται καλύτερα και ηρεμεί με το γνώριμο ήχο του χτύπου της καρδιάς της. Το κλάμα του επίσης βρίσκει άμεση ανταπόκριση και επιτελεί το σκοπό του, δηλαδή να προσελκύσει την προσοχή της μητέρας για να εξασφαλιστεί η επιβίωση του μωρού.

Πριν φύγουμε από το μαιευτήριο
Η νέα μητέρα, πριν φύγει από το μαιευτήριο, θα πρέπει να έχει εξοικειωθεί με τις βασικές αρχές περιποίησης και φροντίδας ενός νεογέννητου. Για οποιαδήποτε απορία, μπορεί να ζητάει τη συμβουλή της μαίας. 
Το ιατρικό προσωπικό θα ορίσει μια ημερομηνία για τις εξετάσεις που θα πρέπει να κάνει η μητέρα και το μωρό. 
Όταν έρθει η ώρα να πάρουμε στο σπίτι το νεογέννητο, μπορεί να νιώσουμε κάποια ανασφάλεια όμως αυτό είναι αναμενόμενο. 

Πέρα από την προσαρμογή σε μια νέα πραγματικότητα, οι νέοι γονείς συχνά ανησυχούν βλέποντας σημάδια ή αντιδράσεις του μωρού που όμως είναι απολύτως φυσιολογικά και είναι καλό είναι να τα γνωρίζουν εκ των προτέρων για να τα αντιμετωπίσουν ήρεμα. 

Για παράδειγμα: 
-Αν το μωρό χάσει βάρος, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Συνήθως τα νεογέννητα χάνουν το 10% του αρχικού βάρους τους τις πρώτες ημέρες μετά τον τοκετό και τo ανακτούν σταδιακά 10 ημέρες αργότερα. 
-Αν οι πρώτες κενώσεις  του μωρού είναι πρασινόμαυρες, επίσης είναι φυσιολογικό. Είναι αφόδευση του μηκωνίου και ίσως χρειαστούν 48 ώρες για να καθαριστεί τελείως το έντερο του από αυτή την ουσία. Τις επόμενες ημέρες τα κόπρανά του θα είναι πιο σφιχτά και κιτρινωπά. 
-Η ούρηση και η αφόδευση του νεογνού είναι φυσιολογικές όταν γίνονται τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Η πρώτη φορά είναι σημαντική γιατί δείχνει ότι τα όργανά του, ο πρωκτός, η κύστη, το έντερο και τα νεφρά του, λειτουργούν φυσιολογικά. 
-Σε ό,τι αφορά στον ύπνο τους, τα νεογέννητα δεν έχουν ένα κοινό πρόγραμμα. Άλλα κοιμούνται με τις ώρες κι άλλα ξυπνούν σε τακτά διαστήματα. 

Τι πρέπει να κάνουμε: Ακολουθούμε τους ρυθμούς του μωρού μέχρι να προσαρμοστεί σταδιακά σε ένα δικό του πρόγραμμα ύπνου και αφύπνισης, πράγμα που συμβαίνει συνήθως μετά την πάροδο κάποιων εβδομάδων. Τέλος, μαθαίνουμε να σεβόμαστε το παιδί μας και του επιτρέπουμε να ακολουθεί το δικό του ρυθμό ανάπτυξης.

36 Εβδομάδα Καλώς Μπήκαμε στον 9ο Μήνας Μπέμπα μου :

Ο Σύλλογος Επιστημόνων Μαιών και Μαιευτών Αθήνας θυμίζει ότι σε αυτή τη φάση, ο τοκετός μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Ενημερώσου για τα στάδια της γέννας που πρόκειται να ακολουθήσουν, κάνε τις τελευταίες συνεννοήσεις και οπλίσου με ψυχραιμία. Η μητρότητα δεν είναι μακριά!

Οι αλλαγές του εμβρύου
Οι τελευταίες αυτές εβδομάδες της ενδομήτριας ζωής του εμβρύου είναι αφιερωμένες στην εναπόθεση υποδόριου λίπους. Έτσι, το μωρό "αφρατεύει" και το δέρμα του γίνεται λείο και απαλό. Το χνούδι που καλύπτει την επιδερμίδα του πέφτει, αλλά το δέρμα του εξακολουθεί να είναι καλυμμένο με εμβρυϊκό σμήγμα. Τα νύχια στα χέρια και τα πόδια του έχουν φτάσει στις κορυφές των δαχτύλων και μπορεί να προεξέχουν. Αυτός είναι ο λόγος που κάποια νεογνά γεννιούνται με γρατσουνιές στο πρόσωπο. Τα μάτια του είναι γαλάζια, αλλά το πιθανότερο είναι ότι το χρώμα τους θα αλλάξει όταν γεννηθεί. Το έμβρυο παράγει τώρα μια ορμόνη, την κορτιζόλη που θα προετοιμάσει τους πνεύμονές του να πάρουν την πρώτη ανάσα της ζωής του. Η καρδιά του χτυπάει με 110-150 παλμούς το λεπτό. Το οστά της κρανιακής κοιλότητας έχουν συνδεθεί, αλλά δεν έχουν "κολλήσει" σφιχτά, προκειμένου το κρανίο να διατηρηθεί ελαστικό και να πιεστεί ελαφρώς κατά την έξοδό του από τον γεννητικό σωλήνα. Kάποιες περιοχές στην κορυφή του κεφαλιού, οι λεγόμενες πηγές, θα παραμείνουν μαλακές αρκετούς μήνες μετά τη γέννησή του.

Τι να περιμένειςΤο μωρό πια καταλαμβάνει τόσο πολύ χώρο που θα δυσκολεύεσαι στις μετακινήσεις. Το στομάχι σου  δεν θα χωράει μεγάλη ποσότητα φαγητού για αυτό μην το παρακάνεις με μεγάλα γεύματα. Θα έχεις καούρες, πόνους στο στομάχι και δυσκολίες στον ύπνο. Από την άλλη καθώς το μωρό παίρνει την τελική του θέση προς τα κάτω, η αναπνοή σου δεν θα είναι πια πρόβλημα σε αντίθεση με την συχνοουρία που θα σε αφορά όλο και περισσότερο. Αν το μωρό έχει κατέβει πολύ –πράγμα πολύ πιθανό- θα αισθάνεσαι έντονη πίεση χαμηλά στην κοιλιά. Το σημάδι είναι καλό. Ο τοκετός δεν αργεί πολύ. Ο γυναικολόγος σου ήδη θα σε έχει ενημερώσει για τις ενδείξεις του τοκετού. Αν αισθανθείς κάποια από τα σημάδια που σου έχει επισημάνει, να τον ειδοποιήσεις αμέσως! Απόφυγε τα ταξίδια και γενικά φρόντισε να είσαι σε επιφυλακή. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να γεννήσεις. Συνεννοήσου με τον σύντροφό σου πώς θα μεταφερθείς στο μαιευτήριο εφόσον χρειαστεί. Αν εκείνος δεν μπορεί να σε συνοδεύσει, ποιός θα αναλάβει χρέη...οδηγού; Διάβασε για τα στάδια του τοκετού, για να ξέρεις τι να περιμένεις και συνέχισε την αναμονή με ψυχραιμία και ενθουσιασμό. Η μητρότητα δεν είναι μακριά!

Τοκετός:

Ο τοκετός διαιρείται σε τρία στάδια. Στο πρώτο, της διαστολής, ο τράχηλος διαστέλλεται για να διευκολύνει την έξοδο του εμβρύου. Σε γενικές γραμμές, για τις πρωτοτόκες, το πρώτο στάδιο διαρκεί από 14 έως 20 ώρες και ξεκινά με τις ωδίνες.

Το Πρώτο Στάδιο της διαστολής του τραχήλουΜόλις αρχίσουν οι ωδίνες του τοκετού, ο τράχηλος διαστέλλεται βαθμιαία, μέχρι να φτάσει σε πλήρη διαστολή, με άνοιγμα 10 εκατοστών, που θα επιτρέψει την έξοδο του εμβρύου από το γεννητικό σωλήνα. Το στάδιο αυτό χωρίζεται σε τρεις φάσεις με ξεχωριστή διάρκεια:

Λανθάνουσα φάση
Ο τράχηλος λεπταίνει, μαλακώνει και, με ολοένα συχνότερες ωδίνες, φτάνει σε μέγιστο άνοιγμα 3 εκατοστών. Αυτή η φάση διαρκεί από 2 έως 14 ώρες για τις γυναίκες που γεννούν το πρώτο τους παιδί, και από 1 έως 9 ώρες για τις γυναίκες που θα ξαναγίνουν μητέρες. Δεν είναι απαραίτητο ακόμα να εισαχθούμε στο μαιευτήριο. Μπορούμεε να περιφερόμαστε με άνεση στο σπίτι μας, να διαβάζουμε ένα βιβλίο για να αποσπάσουμε την προσοχή μας ή να κάνουμε ένα ζεστό μπάνιο που καταπραΰνει τους πόνους. Κάποιες γυναίκες ωστόσο δεν αντιλαμβάνονται την πρώιμη αυτή φάση του τοκετού και περνούν αμέσως στην επόμενη, την ενεργό.

Ενεργητική φάση
Η διάρκειά της είναι από 4 έως 8 ώρες για τις γυναίκες που γεννούν το πρώτο τους παιδί και από 2 έως 4 ώρες για τις γυναίκες που θα ξαναγίνουν μητέρες. Οι ωδίνες γίνονται συχνότερες, κάθε 3 με 4 λεπτά, διάρκειας 40-60 δευτερολέπτων και πολύ πιο επώδυνες. Στο τέλος αυτής της φάσης ο τράχηλος έχει διαστολή 10 εκατοστών. Η μαία θα μας κάνει υποκλυσμό για να αδειάσει το έντερο και θα σας ξυρίσει την περιοχή του εφηβαίου και του περινέου. Μπορούμε όμως να ζητήσουμε να μας απαλλάξουν από την παραπάνω διαδικασία. Αν ο αμνιακός σάκος δεν έχει σπάσει ακόμα φυσιολογικά, η μαία θα προκαλέσει τη ρήξη του. Στο στάδιο αυτό θα μας κάνουν την επισκληρίδιο αναισθησία, εφόσον το έχουμε ζητήσει, και θα αρχίσουμε να νιώθουμε μάλλον πίεση παρά πόνο στην περιοχή της λεκάνης. Αν όμως έχουμε αποφασίσει να μην πάρουμε αναλγητικά, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε τις ασκήσεις αναπνοής και τις τεχνικές χαλάρωσης που έχουμε διδαχθεί στα προγεννητικά μαθήματα. Είναι προτιμότερο πάντως να είμαστε ενεργητική, να αλλάζουμε θέσεις και να κινούμαστε μέσα στο δωμάτιο ή, ακόμα καλύτερα, να στεκόμαστε όρθια, γιατί η πίεση που ασκεί το βάρος του εμβρύου βοηθάει τον τράχηλο να διασταλεί. Ένα ζεστό ντους ή ένα μπάνιο θα μας ανακουφίσει σημαντικά από τις ωδίνες.

Μεταβατική φάση
Το στάδιο αυτό είναι πιο σύντομο και διαρκεί από 15 λεπτά έως 2 ώρες. Με ωδίνες που διαρκούν κατά μέσο όρο 1 με ½ λεπτό και εμφανίζονται κάθε 2 με 3 λεπτά, ο τράχηλος φτάνει σε πλήρη διαστολή 10 εκατοστών. Αν δεν έχουμε επιλέξει κάποιο αναλγητικό, αυτή η φάση θα είναι η πιο οδυνηρή, με ισχυρές και γρήγορες ωδίνες και συμπτώματα όπως ναυτία, ρίγη ή τάση εμετού. Ακόμα όμως κι αν έχουμε κάνει επισκληρίδια αναισθησία, η πίεση που θα νιώθουμε στη λεκάνη θα είναι πολύ έντονη. Τα συναισθήματά μας στο πρώτο στάδιο του τοκετού θα είναι έντονα και ποικίλα. Από ενθουσιασμό και αγαλλίαση μέχρι αποθάρρυνση, φόβο και εξάντληση. Οι σωματικές δυνάμεις μας θα δοκιμαστούν στο έπακρο και ίσως νιώσουμε ότι δεν θα καταφέρουμε να φτάσουμε ως το τέλος. Προσπαθούμενα διατηρήσουμε την ηρεμία μας και να συντονιστούμε με τις ωδίνες μας, για να μετατρέψουμε τον πόνο του τοκετού σε προσωπική μας δύναμη. Το σώμα της γυναίκας άλλωστε γνωρίζει από ένστικτο πώς να φέρνει στον κόσμο μια ζωή. Η συμπαράσταση του συντρόφου μας σε αυτό το στάδιο, ακόμα και η οπτική επαφή, θα σας εμψυχώσει σημαντικά, για να περάσεις δυναμικά στοδεύτερο στάδιο του τοκετού.
Η θέση του εμβρύου
Η θέση του εμβρύου στη μήτρα θα επηρεάσει και την πορεία του τοκετού μας. Η ιδανικότερη θέση είναι η κεφαλική, με πρόσθια ινιακή προβολή, με το κεφάλι στη λεκάνη και την πλάτη γυρισμένη στο αριστερό τμήμα της κοιλιάς μας. Αυτή τη θέση παίρνει το μεγαλύτερο ποσοστό των εμβρύων. Αν αυτό έχει στραμμένη την πλάτη του στη σπονδυλική μας στήλη, τότε η προβολή του είναι οπίσθια, οπότε προβάλλει πρώτο το μέτωπο ή ακόμα και το πρόσωπο, αντί της κορυφής του κεφαλιού, με αποτέλεσμα η εξώθηση να είναι δυσκολότερη. Στην ισχιακή προβολή, το έμβρυο βγαίνει πρώτα με τα πόδια ή τους γλουτούς. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, ως επί το πλείστον, τα έμβρυα γεννιούνται με καισαρική τομή, για να αποφευχθούν τυχόν επιπλοκές.

Δεύτερο Στάδιο :

Ο τοκετός διαιρείται σε τρία στάδια. Η διάρκεια κάθε σταδίου ποικίλλει, γιατί κάθε γυναίκα ανταποκρίνεται διαφορετικά σε αυτή την εμπειρία. Σε γενικές γραμμές, για τις πρωτοτόκες, το δεύτερο στάδιο διαρκεί έως 2 ώρες.Όταν ο τράχηλος έχει διασταλεί πλήρως ώστε να χωράει η περίμετρος της κεφαλής του εμβρύου, είμαστε πια έτοιμες για την εξώθηση!

Στο δεύτερο στάδιο, της εξώθησης, εξωθείται το έμβρυο μέσω του γεννητικού σωλήνα. Για να ξεκινήσουμε όμως τις εξωθήσεις, θα πρέπει να περιμένουμε τις υποδείξεις του ιατρικού προσωπικού πριν εξωθήσουμε, ακόμα κι αν νιώθουμε έντονη την ανάγκη να το κάνουμε. Το στάδιο αυτό προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή μας και είναι το πιο συναρπαστικό του τοκετού. Μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά (για τις δευτεροτόκες μητέρες) έως τρεις και πλέον ώρες, ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση της κεφαλής του εμβρύου, το άνοιγμα της λεκάνης σας και τη δύναμη των ωδίνων, οι οποίες εμφανίζονται κάθε 2 με 5 λεπτά, αλλά διαρκούν περισσότερο και έχουν μεγαλύτερη ένταση. Στη συνέχεια, ξεκινά το τρίτο στάδιο του τοκετού.
Ο τρόποςΓια να εξωθήσουμε, παίρνουμε βαθιά εισπνοή με την αρχή της σύσπασης, τοποθετούμε το πηγούνι πάνω στο στήθος και σπρώχνουμε προς τη λεκάνη μας όσο περισσότερο χρόνο αντέχουμε. Με κάθε εξώθηση το έμβρυο προχωρεί χαμηλότερα στη λεκάνη. Στο ενδιάμεσο των ωδίνων, μπορούμε να χαλαρώσουμε, να αναπνέουμε κανονικά και να συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις μας για την επόμενη προσπάθεια. Ακόμα κι αν έχουμε κάνει επισκληρίδια αναισθησία, θα νιώσουμε επιτακτική να ανάγκη να εξωθήσουμε. Η μαία θα αισθάνεται τις ωδίνες ακουμπώντας την κοιλιά μας και θα μας υποδεικνύει πότε πρέπει να εξωθούμε και πότε να χαλαρώνουμε. 

Τι θα αισθναθούμεΜεταξύ άλλων θα νιώσουμε ρίγη και ναυτία, αλλά και τεράστια ανακούφιση επειδή έχουμε μπει πια στην τελική ευθεία. Καθώς το έμβρυο κατεβαίνει, το κεφάλι του θα προβάλει στην είσοδο του κόλπου. Σε αυτό το στάδιο, οι ιστοί του κόλπου τεντώνουν και μπορεί να αισθανθούμε κάψιμο ή τσούξιμο. Η μαία θα μας ζητήσει τότε να παίρνουμε κοφτές ανάσες για να δώσουμε το χρόνο στον κόλπο να διασταλεί ώστε να μη σχιστεί. Αν δεν επιτευχθεί αυτό, θα χρειαστεί να μας κάνουν περινεοτομία. Σύντομα, το έμβρυο θα προβάλει με το πρόσωπο στραμμένο προς τα κάτω, αλλά γρήγορα θα γυρίσει στο ένα πλευρό. Η μαία θα κόψει τον ομφάλιο λώρο.

Τι είναι η περινεοτομία
Είναι η χειρουργική τομή που γίνεται στο περίνεο (τον ιστό μεταξύ των εξωτερικών γεννητικών οργάνων και πρωκτού) με ειδικό ψαλίδι για να διευκολυνθεί η έξοδος του εμβρύου αν είναι μεγάλο, για να επιταχυνθεί ο τοκετός, αν υπάρχουν επιπλοκές, και για να μη σχιστούν οι μύες του περινέου. Επειδή η περινεοτομία γίνεται με τοπική αναισθησία στη διάρκεια μιας σύσπασης, πολλές γυναίκες δεν αισθάνονται πόνο. Για τη συρραφή του περινέου χρησιμοποιούνται ράμματα που απορροφώνται μόνα τους μέσα σε μια εβδομάδα. Η ανάρρωση όμως μπορεί να είναι αρκετά επώδυνη.

Το Τρίτο Στάδιο :

Ο τοκετός διαιρείται σε τρία στάδια. Στο τρίτο, της υστεροτοκίας, πραγματοποιείται η εξώθηση του πλακούντα και των μεμβρανών του αμνιακού σάκου. Διαρκεί περίπου 60 λεπτά και με αυτό ολοκληρώνεται η διαδικασία της γέννας. Το μωρό είναι πια στην αγκαλιά μας!

Το τρίτο στάδιο της υστεροτοκίας
Στο τρίτο στάδιο γίνεται η εξώθηση του πλακούντα. Μετά τη γέννηση του εμβρύου, οι συσπάσεις της μήτρας, πιο ήπιες πλέον, συνεχίζονται μέχρι να αποκολληθεί ο πλακούντας από τη μήτρα μαζί με τις μεμβράνες του αμνιακού σάκου. Το στάδιο αυτό διαρκεί από 5 έως 30 λεπτά. Μπορεί να μας κάνουν ειδική ένεση μητροσυσπαστικών φαρμάκων στο μηρό ή στη φλέβα, για να επιταχυνθεί η διαδικασία και να προληφθεί η αιμορραγία. Όταν ολοκληρωθεί η έξοδος του πλακούντα, η μαία θα ψηλαφήσει την κοιλιά μας για να πιστοποιήσει ότι η μήτρα έχει παλινδρομήσει αποκτώντας τη μορφή μιας σκληρής μπάλας (σφαίρα ασφαλείας). Θα εξεταστεί επίσης ο πλακούντας για να διαπιστωθεί ότι είναι ακέραιος. Αν έχει μείνει κάποιο κομμάτι του στη μήτρα υπάρχει κίνδυνος αιμορραγίας και θα χρειαστεί να καθαριστούν τα υπολείμματα. Στη συνέχεια, ο γιατρός θα σας ράψει στον κόλπο και στο περίνεο. Στο τρίτο στάδιο, όλη μας την προσοχή θα την έχει απορροφήσει το μωρό μας και πιθανόν να μην καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Με το τέλος του τοκετού, ασφαλώς θα νιώσουμε πιο χαλαρές. Ενδεχομένως να νιώθουμε ρίγη, γιατί το σώμα μας αρχίζει να προσαρμόζεται αυτόματα σε μια νέα κατάσταση. Η μήτρα θα εξακολουθήσει να συσπάται συνέχεια για να αποφευχθεί η αιμορραγία. Για λίγες ημέρες μετά τον τοκετό, κυρίως την ώρα του θηλασμού, θα νιώθουμε ισχυρές συσπάσεις στη μήτρα μας που μοιάζουν με ωδίνες του τοκετού. Αν είναι δυνατές, ο γιατρός θα χορηγήσει κάποιο αναλγητικό.

http://www.babyspace.gr/Article/pregnancy-36-weeks/100-42.html

Σε μια Εβδομάδα μπαίνω στο Μήνα μου.... Κ μου φαίνεται Απίστευτο το Πόσο Γρήγορα πέρασε ο καιρός!!!

Η Μανούλα έχει να γράψει καιρό στο ημερολόγιο σου Αγάπη μου
γιατί όπως θα έχεις νοιώσει κ εσύ ήταν πολύ Δύσκολο το χρονικό
διάστημα που πέρασε... Αλλά αφου τα βγάλαμε πέρα οι Δυό μας
τώρα πια δεν φοβόμαστε τίποτα!!!
Ούτε την Πολυσυζητημένη Ηρωική Γέννα...
Για να δούμε θα λέω τα ίδια όταν θα βρίσκομαι στο δωμάτιο τοκετού?
Χχαχααα.... ;)

Δεν εχω σκοπό να αναφερθώ στα Άσχημα γεγονότα που συνέβησαν
Το τελευταίο διάστημα... Εξάλλου ειναι τόσο μικρά μπρος την δική μου
Χαρά για τον ερχομό σου Αγάπη μου!!!!

Θα σου πώ όμως πως πήγα σε 10 μάθηματα Ανώδινου Τοκετού
και έμαθα πολλά για σένα για εμένα τις αλλαγές στη ζωή μας...
Τον σημαντικό θηλασμό που ελπίζω με την πολύτιμη βοήθεια σου
να καταφέρω να σου προσφέρω...
Την φροντίδα σου... Και γενικά όσα ως τώρα δεν είχα καν φανταστεί!
Έκανα νεες φίλες Εγκυούλες... Κ εσύ νεα έμβρυα... Χαχαχααα..
Κ η Μαία μας η Γιούλη είναι μια υπέροχη κοπέλα που στάθηκε 
δίπλα μας σαν πραγματική φίλη... Κ συνεχίζει να μας στηρίζει!!!

Η Βαλιτσούλα σου είναι σχεδόν έτοιμη , όπως κ η δική μου...
Η Μανουλά κ οι δυό φανταστικές Γιαγιάδες σου φρόντισαν 
για αυτό... ;)

Ο μπαμπάς σου φρόντισε να έρθει στο μάθημα της φροντίδας του μωρού
όπως μας ζήτησε η Μαία μας... Κ είμαστε πολύ περήφανες για αυτόν!!
Δυστηχώς οι μπαμπάδες σε αυτή την φάση δεν καταλαβαίνουν κ πολλά...
όμως πραγματικά... Γιατί μήπως εμείς έχουμε καταλάβει????

Λίγο υπομονή ακόμα λοιπόν μικρή μου κ σε λίγες ημέρες θα σε έχω
στην Αγκαλίτσα μου κ θα τότε θα καταλάβουμε πολλά η μια για την Άλλη!

Εύχομαι όσο δύσκολο κι αν είναι για την Μανούλα... Με τόση πολύ ζέστη...
κ τόσα άλλα που έχει στο κεφαλάκι της... Να μείνεις λίγο ακόμα εκει μέσα ώστε
να αναπτυχθείς πλήρως κ να μην χρειαστεί να μπεις σε κανενώς είδους θερμοκοιτίδα...
για να μην χρειαστει να φύγεις λεπτό απο κοντά μου!!!

Εύχομαι να γεννηθείς Γερή κ Δυνατή σαν την Μαμά σου κ να είμαστε 
κ οι δυό μας Γεναίες ώστε να συνεργαστούμε άψογα για έναν 
Φυσιολογικό Ανώδινο Τοκετό ώστε να χαρούμε την κάθε μας πρωτόγνωρη στιγμή!!!

Σ´αγαπάω μικρή μου...
Κ είπαμε... 16 Σεπτεμβρίου παίζει ένα ονοματάκι γλύκα για σένα...
Οπότε κρατήσου.... Ως τότε... Κ μην κλοτσάς την Μανούλα σαν τρελλή!!!!!!

;) (;  <3 <3